Isha over haar drugsgebruik: “Ik heb de dood in de ogen gezien, maar ben nu clean dankzij de hulp. We moeten meer inzetten op educatie, bewustmaking en hulpverlening.”

MESSELBROEK/SCHERPENHEUVEL-ZICHEM

Vergis je niet: drugsproblematiek komt niet alleen voor in een grootstad, ver weg van het rustige Scherpenheuvel-Zichem. Neen, ook in eigen dorp worden mensen geconfronteerd met drugsgebruik. Alleen: het blijft (te lang) onder de radar want we willen het niet zien. Maar de ellende die het gebruik met zich meebrengt, is zeker niet minder zorgwekkend.

Op woensdag 19 juni 2024 om 20 uur vindt in Scherpenheuvel een thema-avond plaats rond drugsproblematiek. De avond komt er op initiatief van het stadszteam die hiermee een eerste aanzet geeft voor een preventie-en zorgbeleid dat het drugsprobleem in Scherpenheuvel-Zichem structureel aanpakt.

Tijdens de avond komen Isha Frederickx en Douglas Philips hun persoonlijke ervaringen delen. Ze hebben geen schroom om toe te geven dat ze verslaafd waren aan drugs. Met hun verhaal willen de twee ervaringsdeskundigen een positieve boodschap brengen dat mits de gepaste hulp mensen met een verslaving daadwerkelijk geholpen kunnen worden. En daar willen ze zelf een actieve rol in spelen.

Isha uit Messelbroek had geen gemakkelijke jeugd. Met een moeder die zakenvrouw was en vaak uithuizig, bleef er weinig tijd voor haar. Isha moest snel alleen volwassen worden. Als tiener ging ze om met vrienden die snel 2 à 5 jaar ouder waren. Ze experimenteerde. Terwijl het voor de ene jongere enkel bij die ene keer blijft, werd Isha er gevoelig aan, ze werd vanaf haar veertiende gebruiker. Eerst ging het nog om speed, later evolueerde dat naar XTC, cocaïne en zelfs tot crack.

Dood in de ogen gezien

Op haar 24e heeft ze gelukkig de knop kunnen omdraaien. Dat gebeurde niet spontaan, daar ging een dramatische gebeurtenis aan vooraf. “Dat was toen mijn moeder me in de auto vond aan de afrit van de autosnelweg, in coma. Gelukkig bracht ze mij naar de privé psychiatrie en had ze de middelen om mijn gepaste behandeling te betalen. De gewone opvang zat vol en had wachttijden die opliepen tot meer dan een half jaar”, zegt Isha.

“Ik heb de dood in de ogen gezien. Dat ik nu clean ben, komt door de hulp die ik gekregen heb. Dat is een boodschap die ik met mijn verhaal wil geven: het is nooit te laat om hulp te zoeken. Elke drugsverslaafde kan geholpen worden. Met die ingesteldheid wil ik de toekomst ingaan.”

Isha wil met haar verhaal aankaarten dat drugs niet enkel in Antwerpen zitten en dat we er meer moeten over spreken want het mag geen taboe meer zijn of enkel afgeschilderd worden als iets van mensen die leven in de marginaliteit.

Inzetten op educatie, bewustmaking en hulpverlening

“Ik wil gaan spreken in scholen, kinderen vroeg genoeg informeren want we mogen de problematiek niet onder stoelen of banken steken. We moeten ook af van dat stereotype beeld dat iemand die gebruikt in de grootstad woont of in de goot op straat leeft. Het kan elke persoon overkomen en het heeft onderliggende oorzaken”.

Haar man Douglas treedt haar bij. Hij is al drie jaar clean en werkt als verslavingswerker in de instelling waar Isha tegen haar verslaving vocht. Hij wil iets kunnen beteken voor de mensen. “Het is belangrijk dat wij ons verhaal kunnen delen en benadrukken dat de problematiek niet meer weg te denken uit onze maatschappij, zelfs niet in het landelijke Scherpenheuvel-Zichem. We moeten beter inzetten op educatie, bewustmaking en hulpverlening.”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.